تأثیر نسبت‌های مختلف کربن به نیتروژن بر پارامتر‌های کیفی آب و عملکرد رشد بچه ماهیان کپور معمولی (Cyprinus carpio) در سیستم بیوفلاک

مطالعه­ای به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف مکمل کربن آلی روی شکل­گیری بیوفلاک، وضعیت نیتروژن غیرآلی و فسفات، مصرف غذایی و عملکرد رشد کپور معمولی (Cyprinus carpio) در سیستم بیوفلاک به مدت 42 روز انجام شد. پس از دوره سازگاری، تعداد 180 قطعه بچه ماهی کپور معمولی با میانگین وزنی (10/0± 78/5 گرم) در مخزن پلاستیکی با حجم آبگیری 40 لیتر ذخیره‏سازی شدند. تعیین نسبت­های مختلف کربن به نیتروژن در تیمار A (C/N-15) و تیمار B (C/N-20) براساس مقدار کربن به نیتروژن غذا و مقدار کربن آرد گندم محاسبه شد، که به طور روزانه برای تیمارهای آزمایشی استفاده شد. به تیمار شاهد (C/N-10) مکمل آرد گندم اضافه نشد. افزایش نسبت کربن به نیتروژن، موجب افزایش در پارامتر­های کیفی آب مانند کدورت، مواد جامد معلق آب (TSS)، مواد محلول آب (TDS)، تقاضای اکسیژن بیوشیمیایی (BOD)، قلیائیت و غلظت نیترات شد. اما غلظت نیتروژن آمونیاکی کل (TAN) و فسفات با افزایش نسبت کربن به نیتروژن طی دوره آزمایش، کاهش نشان داد (05/0P<). مقدار تبادل آب در تیمارهای بیوفلاک 50 درصد نسبت به تیمار شاهد کاهش داشت. بررسی عملکرد رشد بچه ماهیان در تیمارهای مختلف نشان داد که بچه ماهیان تیمار A دارای میانگین وزن نهایی، نرخ رشد ویژه و نرخ عملکرد پروتئینی بالاتر و ضریب تبدیل غذایی پایین‏تری نسبت به دو تیمار B و شاهد بودند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد که نسبت کربن به نیتروژن 15 به 1 تأثیر مثبتی در پارامترهای کیفی آب، بهبود مصرف غذایی و عملکرد رشد کپور معمولی در سیستم بیوفلاک دارد و مقدار مصرف آب را در سیستم کاهش می‌دهد.